Het lijkt een doodnormale dag bij Wouda Orthopedie in Hengelo. Als klant betreed je de winkel en voel je niet de zwaarte die achter de schermen heerst. De 78-jarige Fred Wouda, samen met zijn vrouw Tineke en dochter Natasja, bewegen zich nog steeds met waardigheid door de ruimte gevuld met orthopedische schoenen. De vitrines zijn gevuld zoals altijd, de muren versierd met vrolijke quotes over voeten.
Toch rust er een onzichtbare last op de schouders van de familie Wouda. Met pijn in hun hart hebben ze de moeilijke beslissing genomen om de zaak failliet te laten verklaren. "Als je me vraagt of ik ergens spijt van heb, zeg ik nee," vertelt Fred Wouda.
Terwijl klanten de winkel binnenkomen en vriendelijk begroet worden, blijft de ware emotie van het afscheid verborgen voor de buitenwereld. Fred Wouda wandelt door de vertrouwde omgeving en beseft nog niet dat het definitief voorbij is. "Dat het klaar is, dat is bij mij nog niet geland. Dat zal nog wel komen," reflecteert hij.
De rust en routine lijken onverstoord, maar de schaduw van verlies en afscheid kleurt de alledaagse scènes in de winkel. De ontvangstbalie, waarachter een medewerker rustig haar boterham eet, symboliseert een moment van stilte te midden van de veranderingen.
In deze ogenschijnlijk normale dag weerspiegelt zich de diepere betekenis van loslaten en de eerste stappen naar een nieuwe toekomst. De familie Wouda draagt een erfenis, niet alleen in de vorm van orthopedische schoenen, maar ook in de lessen van veerkracht en moed.